Van Abbe Museum (Eindhoven)

ma 4-1-2010 11:07

gezien: Van Abbemuseum: The Game And The Players

Het nieuwe jaar begonnen met een bezoek aan het Van Abbe Museum. Aldaar een confrontatie tussen Rudie Fuchs en Charles Esche. De zomertentoonstelling van Fuchs uit 1983 is in het oude gebouw opnieuw opgesteld; in het nieuwe gebouw op de begane grond heeft Charles Esche een eigen tentoonstelling ingericht. De tegenstellingen zijn manifest: Fuchs is de aanhanger van de autonome kunst en presenteert kunstwerken in een strakke, weloverwogen afgestemde samenhang. Esche presenteert de maatschappelijk betrokken kunst in een rommelig geheel; de inrichting is onderworpen aan de boodschap.  Fuchs’ benadering levert een verstild kunstwerk op zich, kunstwerken zijn ondergeschikt aan de keuzeheer. Overigens niet zo maatschappijvreemd als soms word beweerd; op de zomertentoonstelling uit 1983 hangt zeer prominent een schilderij van Jörg Immendorff die de tegenstelling/overeenkomst tussen de Bondsrepubliek en de DDR op de korrel neemt

Esche presenteert los van elkaar soms minder, soms heel boeiende thema’s. Ik had net het boek “een schreeuw om recht” van Dries van Agt gelezen over het Israelisch-Palestijnse conflict. Dan is een dubbelfilm van een kibboets uit de jaren ’50 met een film over Israeliërs die helpen om verwoeste Palestijnse woningen opnieuw op te bouwen aan mij welbesteed. Eveneens vond ik het leuk om het Poeme Electrique van Le Corbusier, indertijd geprresenteerd in het Philipspaviljoen op de wereldtentoonstelling in Brussel in Eindhoven geprojecteerd te zien. Op een videoband lichten Fuchs en Esche hun keuze en wijze van presenteren ook nog eens helder toe, waarbij Fuchs als persoon gewoon spannender en leuker is dan de politiek correcte Esche.

Dan presenteert Van Abbe opnieuw de indertijd eveneens zeer politiek correcte Lissitsky (ontwerper/kunstenaar uit de eerste jaren van de Russische revolutie; nauw samenwerkend met Malevich ). Het leuke is dat politiek correct handelen in pak weg 1920 hele mooie, ook praktisch toepasbare kunst opleverde. Werkelijk zeer fraai zijn de 3d ontwerpen die op last van het Van Abbemuseum zijn gemaakt van opera-figuren en gebouwtekeningen.

Stalin maakte in korte tijd daarna korte metten met deze niet volkse revolutiekunst; een treffend voorbeeld van de revolutie die haar eigen kinderen opeet. Esche mag dus wel oppassen.

Tjeu