Lantaren Venster Film

21-12-2011

gezien: film in cinerama: Tinker, tailor, soldier, spy

Als je even naar de film wil tussen kerst en nieuw, pak dan deze! Kreeg vijf sterren in de Volkskrant dus ik ben niet de enige enthousiasteling. Je moet wel tegen een zeer ingewikkeld verhaal kunnen; het handelsmerk van detective-schrijver John le Carré. (kun je het halverwege niet meer volgen is dat niet erg, spionnennetwerken zijn nu eenmaal ingewikkeld, dat is het enige dat je hoeft te onthouden). Elk vooroordeel tegen Britse spionnen valt weg, geen mooie vrouwen, geen snelle wagens, geen achtervolgingen. De Zweedse filmregisseur Thomas Alfredson toont ons dat de wereld van de Britse spionage zich in stoffige burelen afspeelt.Ja, maar wel schietpartijen.  Sommigen typeren de film als “spy saai”. Er is inderdaad een geweldig saaie man gecast voor de hoofdrol van George Smiley. Een kruidenier als star! Maar daarmee is de film onnavolgbaar geworden, niet in de laatste plaats door het camerawerk van de Nederlander Hoyte van Hoytema. Sigarettenrook en de geur van natte tweed. Zo karakteriseerde de Volkskrant deze film. Helemaal waar. Een aanrader.

Tjeu

Lantaren Venster film

6-7-2012

gezien: film in L/V

Gisteren nog even een filmpje gepakt in lantaren Venster. Op zo’n doordeweekse dag is het er niet druk, in het filmzaaltje (Le Rouille et d’os met oa. Julien Schoenaerts) zaten zo’n 20 mensen, waaronder voorzitter L/V Hans Kombrink met ega. Er was ook een dampend optreden een band in het kader van North Sea Round Town, daar was het wel behoorlijk vol. Aan het eind werd ik vanuit  de film nog overvallen door een hevig discodansend gezelschap in de foyer waarna ik mij, geschrokken, snel huiswaarts begaf. Leeft ook doordeweeks dus, L/V

Tjeu

Lantaren Venster Jazz

vr 7-5-2010 10:53

gezien: Elephant 9 in L/V

In de jaren zeventig maakte ik de overstap van pop naar jazz via de onvolprezen Soft Machine, een gezelschap van drie musici met drums, bass en orgel. Diezelfde opstelling stond vermeld bij Elephant 9, een onbekend gezelschap uit Noorwegen ‘off all places’! Soft Machine kreeg destijds niet veel opvolgers, en Emerson Lake and Palmer maakte iets te gladde popmuziek om echt in de “Machine” traditie te kunnen stappen.

Het gezelschap presteerde het zo snoeihard te spelen dat ik anderhalf uur lang met papiertjes in mijn oren heb gezeten, het zat werkelijk tegen de pijngrens aan. DE organist was geheel ingepakt in electronica, speakerboxen en had zelfs een ouwerwetse Moogsynthesiser voor zich staan. Resultaat was een erbarmelijke hoop piep en knorgeluiden, daar waar zijn hammond ook prachtige klanken had kunnen voortbrengen. Nee, het moest alles vervormd. De basspeler speelde anderhalf uur lang zijn apparaat overstuurd aan, zodat behalve een sonore bromtoon alleen maar piep en knarsgeluidjes overbleven als hij de snaren beroerde. De drummer, een verhaal apart, was snel, zo snel dat zijn roffels lang en monotoon en ondanks de honderdtien decibel op een merkwaardige manier slaapverwekkend werden. Zoals je ook heerlijk kunt tukken in een trein die met honderddertig per uur voortraast. Zo zat ik anderhalf uur lang in een trein die maar doordenderde, van Noorwegen naar Rotterdam terug. Toen ik uitstapte en de papiertjes weer uit mijn oren deed was er eigenlijk niets gebeurd.

Tjeu

Lantaren Venster Jazz

21-2-2011

gezien: Metropoleorkest in Lantaren-Venster

Kon dat wel, het 53 koppige Metropole-orkest met zangeres in de grote zaal van Lantaren Venster? Want die grote zaal is natuurlijk altijd nog een kolenhok vergeleken met de concertzaal van De Doelen. Maar het werd er allemaal heel leuk door. Het orkest zal gedeeltelijk voor het toneel in de zaal bovenop het publiek. Dat kwam, zo merkte dirigent Victor Mendoza op, de sfeer alleen maar ten goed. “This orchestra goes like hell tonight”. zo stelde hij vanaf het katheder vast.. Klaterende applausjes na elke solo van de bandleden onderstreepte de ontspannen sfeer. Iedereen had er zichtbaar lol in, ook zangeres Roberta Gabarini die tesamen met het orkest werk van maar liefst 8 verschillende jonger arrangeurs zong en speelde. Al die arrangeurs afkomstig uit alle windstreken waren meegekomen en met hen weer familie en fans waardoor er de hele avond door geklapt en gejoeld kon worden; zeg maar zoals het er ook met de dansvoorstellingen in Rotterdam er aan toe gaat. De hele week had het orkest tijdens de repetities studenten van Codarts op bezoek gehad. En ik zelf zat naast een groep scholieren van een middelbare school in Utrecht die in het kader van cultuureducatie naar het Metropoleorkest waren gedirigeerd. Kijk, dat is nou een leraar muziek! Dit alles verklaarde ook het zeer gemeleerde publiek, niet het gebruikelijke spijkbroeken en truienpubliek dat op jazzconcerten afkomt.

Al die arrangementen leverden de hele avond een zeer veelzijdig en kleurig orkestbeeld op. In de droge akoestiek van deze jazzconcertzaal kwamen alle partijen heel goed uit de verf. De eenzame gitarist net zo makkelijk als de metalige trombonesectie, de strijkers net zo goed als de vele solisten.

De zangeres, die door een te zwak afgestelde microfoon er pas na de pauze echt bovenuit kwam, sprake er schande van dat dit orkest met opheffing wordt bedreigd. Een beetje door de feiten achterhaald, want staatssecretaris Halbe Zijlstra heeft zijn snode plannen voor het Radio Philharmonsich en Metropole alweer teruggedraaid.Hij kan dan binnenkort wellicht besluiten de procedure van het cultuurplan terug te draaien, deze onbezonnen maatregel kan hij niet meer opnieuw invoeren.

Tjeu

Lantaren Venster Jazz

19-1-2011

gezien: Saterday Night Jazz in L/V

Een nieuw experiment in Lantaren/Venster afgelopen zaterdagavond: Saturday Jazz Night met twee bands die met elkaar de confrontatie aangaan.

Voor deze eerste keer in een prettig goed gevulde zaal de bands Duplex en Mona Lisa Overdrive. De laatste met de bekende bassist Stefan Lievestro, een zeer hechte, gedreven musicerend collectief en het voor mij onbekende Duplex, merendeels jonge gasten met een stevige "Bitches Brew" funky sound zonder eindeloze solo's  waarin vooral de lyrische trombonist Louk Boudesteijn, ook oprichter van het Rotterdam Jazz Orchestra, opviel.

Leuk aan de aanpak was dat na de pauze de bands elkaar per nummer afwisselden en zo elkaar enorm opjoegen. Was het ene razensnelle nummer achter de rug, kwam de volgende krachtpatserij er alweer aan. Een geweldige sfeer ontstond aldus met tussendoor ook nog twee nummers razensnel samen ingestudeerd. Een veelbelovende formule die zeker moet worden voortgezet.

Tjeu

Lantaren Venster Jazz

18-4-2011

gezien: Saturday Night Jazz in Lantaren Venster

De serie Saturday Night Jazz staat! Ik bezocht er enkele afleveringen van, waaronder die van afgelopen zaterdagavond. Een man/vrouw of honderd, dat is helemaal niet slecht voor een dubbelconcert met het Wolfert Brederode Quartet en Micheal Moore’s Fragile. Wolfert is een nog relatief jonge pianist die sinds een jaar of vier op het klavier bezig is. Zijn muziek is te omschrijven als timide, rustig, soms zelfs wat erg braaf. De bij hem horende klarinettist liet geen schril gegil van zijn instrument ontsnappen. En de drummer zat zogezegd “stil” te drummen. Veel beweging, weinig geluidjes. Daarmee een waardige leerling van de drummer die nam hem met Michel Moore’s Fragile op het podium kwam, Michael Vatcher. Die is de uitvinder van deze techniek waarbij je af en toe maar een klapje, een rollertje of een ritsteltje hoort, maar altijd wel precies op het goeie moment. Michael Moore is inmiddels een oud gediende, behorend tot de tweede generatie improvisatoren na de Instant Composers Pool van Breuker, Bennink en Mengelberg. Die man stond daar een uur lang zo gemakkelijk en relaxed allerlei gigantisch ingewikkelde en fijnzinnige melodietjes uit zijn klarinet te zuigen, onwaarschijnlijk goed. Af een toe verwisselde hij die voor de altsax. Ook goed, een heel eigen, bescheiden maar snoeizuivere speelstijl met alweer zo’n rustgevend gezelschap er om heen. Clemens van der Feen, een jonge bassist die ik nog ken uit mijn Middelburgse jaren (ook Middelburger nl.) is langzamerhand aan het uitgroeien tot het nieuwe grote bastalent van Nederland. De cd’s waar hij op meespeelt krijgen 5 sterren in de Volkskrant en hij behoort nu tot de vaste bezetting van Moore. Het grote verschil met het eerste optreden was de spanning die de tweede groep, ondanks de ogenschijnlijke rustige speelstijl en voortdurend in wist te houden.

En wat een lekker relaxed sfeertje hangt daar toch in L/V. Ik was er met mijn lief van te voren gaan eten en we brachten er aldus moeiteloos op zo’n verloren, lome zaterdag inclusief wandeling op de Wilhelminpier zo’n uur of 5 door. Het was er al die tijd gezellig roezemoezerig, zonder overvol te zijn. L/V is wat mij betreft inmiddels uitgegroeid tot een fijne plek om te zijn, altijd een goed aanbod, goeie sfeer, en een publiek van, laten we zeggen, vanaf 30 + tot dik tot vooraan in de 70. Dat lijkt zo op het eerste gezicht op de Doelen, maar is toch weer héél anders.

Tjeu

Lantaren Venster Jazz

22-6-2012

gezien: jazzdag 2013

Ik kon het toch niet laten, ben bij het forum over de wereldmuziek en jazz in Rotterdam op de eerste rij gaan zitten en heb me aan het eind toch in het debat gemengd. Mijn stelling: het valt allemaal best mee met de bezuinigingen voor de genres jazz, pop en wereldmuziek. “Tel je zegeningen” was mijn motto en heb het hele rijtje instellingen waarover de raad een positief oordeel heeft afgegeven nog eens opgedreund. Programmeur Hans de Lange van de Doelen moest toegeven  dat de Doelen maar heel weinig gekort is.

Uitgedaagd  door Oscar van de Pluijm heb ik nadien thuis op de laptop de cijfertjes ook nog eens opnieuw voor de genoemde genres op een rij gezet. Bijgaand de best opvallende resultaten.

Op de zeer geanimeerde dag (waar ik overigens maar heel weinig mensen kende, behalve Oscar en Hans sprak ik alleen Cyriel Pluymakers, ooit programmeur bij L/V en nu in Nijmegen, Utrecht en Spijkenisse (!) en zag ik Mijke Loeven) waren er veel discussies waarvan ik er drie volgde. Oudgediende Hans Overman, ooit zakelijke leider van het RPhO, ontpopte zich nu als zakelijk manager van diezelfde middag ten doop gehouden nieuwe jazzmuziek TV zender BRAVA. Binnenkort op uw digitale ontvanger aldus Hans. We shall see (and hear). Martin van Ginkel, tegenwoordig directeur VSCD (met gebroken hand), zag nog veel mogelijkheden voor jazz op de landelijke podia mits aangeboden in aantrekkelijke verpakking. Cyriel Pluymakers in het hetzelfde debatje: ik kom nog te veel mensen tegen die een groep boeken “omdat ze die zo leuk vinden”. Er zal meer gedaan moeten worden aan thematische inbedding, het opzetten van series enz. enz. De tijd waarin artiesten prettig uitgekocht konden worden zijn voorbij; iedereen speelt voor een habbekrats.

Tjeu

Lantaren Venster pop

18-6-2012

gezien: Van Dyke Parks in Lantaren Venster

Echt waar, zo maar in levende lijve, de levende legende Van Dyke Parks (70) in Rotterdam. Een uitverkochte zaal met louter vijftigers en zestigers (ik ontwaarde Hella en Freek de Jongen en Leo Blokhuis) zaten ademloos te luisteren naar de man die samen met Carl Wilson van de Beach Boys tekende voor de Americana sound uit California eind jaren zestig, begin zeventig.

In het pianospel van Van Dyke (“mijn ouders Van Dijk kwamen 300 jaar geleden met de “Bontekoe” van Rotterdam naar Amerika en ik kom nu uitzoeken waarom”) klinkt de totale hedendaagse Amerikaanse muziektraditie door: vaudeville, new orleans, swing, calypso, Gershwin, blues; maar altijd op een aangenaam melodieuze wijze; de reden ook waarom velen niks met hem hebben; te zoet, te melodisch, te gepolijst.

Wat leuk is om te zien dat zo’n nauwelijks groot aangekondigd concert toch voor een volledig uitverkocht huis zorgt. Men weet de weg naar L/V, als dat maar goeie namen programmeert, vanuit het hele land moeiteloos te vinden.

Ik vond het een puike avond, al merkte ik, toen ik via Spotify Van Dyke Parks opzocht, dat hij zijn laatst op CD verschenen concert van een jaar geleden vrijwel geheel had nagespeeld. Toch niet allemaal zo spontaan dus, terwijl hij de indruk wekte te hooi en te gras melodieën op te duikelen op zijn Steinway.

Tjeu