Douane

wo 17-6-2009 13:18

gezien: Dichter Aan de Maas, uitgeverij Douane

Gelezen de dichtbundel: dichter aan de Maas van uitgeverij Douane.

13 Rotterdamse dichters zijn geselecteerd, waaronder stadsdichter Jana Beranova die in deze bundel haar officiële derde stadsgedicht publiceert, zoals zij dat maakte ter gelegenheid van het 40 jarige bestaan van Poetry, een gedicht waarin zij allerlei verwijzingen naar werk van andere, waaronder een aantal Rotterdamse, dichters verwerkt.

Dichters uit de lichting “jong en urban” zoals Daniel Dee en Jeroen Naaktgeboren  sluiten aan bij de meer gevestigde namen als Hester Knibbe, Henk Houthoff en Anne Vegter. Ook een levende legende als Frans Vogel komt tot nieuw leven, zoals hij ook al demonstreerde op de Rotterdamse dichtersavond vorige week, de laatste van de generatie Vaandrager. Anne Vegter wordt steeds raadselachtiger,  Peter Swanborn daarentegen steeds toegankelijker. Jeroen Naaktgeboren komt los van zijn voortdenderende stadsgedichten. Naomi Perquin, nog jong, lever werk dat zo in de rij van de groten kan. Uitstekend werk van uitgeverij Douane om alle grenzen kloven te overbruggen en iedereen uit Rotterdam bijeen te brengen.

Tjeu

Douane

18-11-2011

Ik was nog nooit bij boekhandel Snoek binnengeweest op de Meent. Toch wel een aardige shop al denk je bij binnenkomst aanvankelijk met een soort Bruna van doen te hebben, maar het is meer dan dat. En gisteren werd daar door de zeer actieve Rotterdamse uitgeverij Douane van Arie van der Ent (vorige week presenteerde hij nog een werkelijk voortreffelijk dichtbundel van Lodewijk Ouwens) een boek gepresenteerd van de bekende ‘poëet-filosoof-jurist-politicus’ Manuel Kneepkens. Hoofdpersoon in zijn boek is Bo Foutu in wie we al vanaf de eerste pagina Pim Fortuyn herkennen. Maar volgens Arie zit er in de hoofdpersoon ook voor 1/3 Boudewijn Büch en voor 1/3 Gert Wilders in. “Aardig gevonden maar dat zijn niet mijn woorden” riposteerde de schrijver onmiddellijk. Maar dat Bo Pim is en Servaas Knoops Manuel, dat leidt geen twijfel. Wie de burgemeesters Manderlouw en Zout zijn ook niet. Een boek vol anekdotes, toespelingen op alles en iedereen en gespychologiseer over de figuur Fortuyn, pardon Foutu, die Knoops al sinds zijn jeugdjaren telkens tegenkomt, op de middelbare school, op de universiteit (dat zou wel eens echt het geval hebben kunnen zijn)en in de politiek (dat was zeker echt, zij het voor slechts drie weken). Foutu vraagt aan de poëet Knoops of deze staatssecretaris voor cultuur wil worden in zijn rechtse kabinet. Voor de zichzelf ‘links populistisch’ noemende Knoops brengt dat een innerlijke strijd te weeg waaraan een groot deel van het boek is gewijd. Een boek in een onhandig, stoeptegelachtige formaat met bladzijden waaraan maar geen eind komt, zoveel staat er op. Maar tot nu toe het lezen meer dan waard. Kneepkens heeft overal een mening over, is zeer belezen, net zoals Foutu/Fortuyn een absolute kenner van de Bommel en Tom Poes strips, taalvirtuoos, latinist, poëet (hij merkt op dat niemand in de necrologieën omtrent Fortuyn inging op de door hem aanbeden dichter d’Annunzio, Manuel dus wel) en anekdotist van boeiende Rotterdamse roddel en achterklap. Het taltijjk opgekomen publiek bestond uit louter zestig plussers. Herkent de jonge generatie zich nog in deze generatie wereldbestormers uit de jaren zestig, onlangs ook nog zo voortreffelijk geportretteerd in “Exit” van Gyz la R., die juist de taal als belangrijkste wapen hanteerden? Nou ja, Gyz in ieder geval wel. Voor mij als niet Rotterdammer (want je dat blijf nu eenmaal als je na de vijftigste zo’n stad binnenkomt) zijn  “het boek Foutu” en “Exit”alsnog toegangspoorten tot de achtergronden van hoe het hier allemaal gekomen is en door wie.

Tjeu