the last post voor het honderdste jaar (dit verslag hoor vóór het vorige)

Dag 4.Het bezoek aan de slagvelden rondom Ieper gaat niet door vanwege het slagveld op mijn kont. Een  enorme pustule heeft zich aldaar gemanifesteerd en kan slechts b estreden worden met langs farmaceutische weg aangeboden trekzalf. Let wel op uw ondergoed waarschuwt de bediende, de zalf is zwart. Alsof mijn racebroek daarmee zit. We bezoeken de prachtig gerestaureerde lakenhallen, waar met het oog op het naderende centenial van 2014 een splinternieuwe tentoonstelling is ingericht: interactief door de loopgraven. Er is heel veel geleden in de Belgische modder tussen 14 en 18; het wordt op aanschouwelijke, indringende wijze getoond aan de hand van monologen die door acteurs, verkleed als soldaat of verpleegster worden afgestoken. Op een 3 d scherm wordt het verloop van de strijd vanuit de lucht met snel verschuivende frontlinies, geprojecteerd over zowel het huidige landschap als dat van honderd jaar geleden, getoond. Beter in beeld gebracht had niet gekund; hulde voor de tentoon stellingsmakers.

We beklimmen de Belforttoren en voelen allebei de hoogtevreeskriebels door ons lijf  banjeren. Maar wat een prachtig uitzicht over de geheel gerestaureerde stad;  ondanks de wens van Churchill die Yeper als een monument tegen de barbaarsheid van de Duitser had wlllen laten  liggen. Als je alleen al de schitterende gerestaureerde Sint Bartalomeuskerk ziet weet je dat hij ongelijk had. En wat een vertoon van vakmanschap om in de 20^ste eeuw zo’n gotische kerk helemaal opnieuw op te trekken! Om acht uur zijn we aanwezig (met honderden vooral Engelsen) bij de l ast Post in de Menenpoort, zoals die hier elke dag, zomer, winter, lente, herfst, weer klinkt. Na honderd jaar nog steeds indrukwekkend.

’s Avonds eten we op onze eenpitter noedels met wokgroente een echte biefstuk; een driesterrenrestaurant had het niet ons niet verbeterd.