Dag 14: Autry – Verdun (70 km)
Al meteen na het vertrek staat het tracé als een muur recht overeind. Dat zal de
hele dag zo blijven; alleen maar op en neer. Dodelijk vermoeiend; wat dat
betreft kun je beter één lange helling
hebben, dan een tijd tamelijk vlak parcours en dan een lange afdaling. Maar
hier wordt de energiebron dusdanig aangesproken dat we om de haverklap
pauzeren. Zo komen we niet in ons ritme. “s middags wordt Nina (ik ben een
eindje vooruit) ingehaald door een peleton allemaal in hetzelfde shirt gestoken
Belgen die met zijn allen naar de Mont Ventoux gaan, ze hebben allemaal bewonderende
woorden voor haar en vormen, als ze allemaal bij dezelfde pleisterplaats stoppen
waar ik al in het beschaduwde prieel zit als het ware een erehaag voor onze
stoere klimmer uit Heerjansdam. Geeft
een lekker gevoel geeft Nina toe.
Het laatste stuk is vlak maar voert over een afschuwelijk
slecht onverhard pard pal langs de hier heftig slingerende Meuse. Ineens zijn
we in Verdun. Op de camping kiest Nien voor het zwembad, ik voor een koude
halve liter bier. Dat had ik beter niet kunnen doen. Nien is daarna weer fit
als een hoen en wil naar de quatorze juillet viering in het centrum. Ik ben
intussen overschakeld op de wijn (na het overheerlijke maal van pasta met zalm)
en wil niet meer van mijn plek. Nina gaat alleen en beleeft een prachtig
vuurwerk, dat ik alleen een beetje tussen de bomen kan waarnemen. Als ik de
volgende ochtend haar enthousiaste verhaal
hoor (ik sliep al bij haar thuiskomst) heb ik spijt als haren op mijn
hoofd dat ik deze unieke gelegenheid voorbij heb laten gaan.
Maar goed, de biografie over de verzetsheld Pim Boellens,
waar ik inmiddels op mijn e reader aan begonnen ben, is ook heel boeiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten