Dag 5. Vanmorgen baalt Nina als een stekker als haar
mp3speler die ze aan de oplader heeft gelegd gejat lijkt tijdens het douchen.
Ze kan de hele camping wel aanvliegen zegt ze boos. Maar als ze naar de
receptie loopt blijkt het toestelletje daar te zijn afgegeven ls verloren
voorwerp. Merkwaardig, dat diemand eerst zo’n apparaat uit het stopcontact
trekt en vervolgens af gaat geven. De toch gaat verder zeer soepel vandaag, al
kondigen zich vlak naar Ieper wel de eerste serieuze heuvels aan. Een soort
Limburgs aandoend heuvellandschap doemt na Ieper op.
Een plek waarin de grote oorlog om elke heuveltop werd gestreden en waarbij soms per nacht duizenden het leven lieten. Om de paar kilometer komen we een kerkhof tegen, meestal Brits, maar ook een Australisch, het enige overigens op het hele westelijk halfrond. De verhalen bij de kerkhoven en monumenten zijn ijzingwekkend. In één nacht werden door de toen nog nauwelijks bekende mac hinegeweren van de Duitsers honderden Australiers afgeschoten. Een Engelsman, zelf gewond, wist een nog zwaarder gewonde collega met zijn voeten onder oksels achterwaarts in de blubber uit het niemandsland te trekken en ontving later het Victoria Cross voor.
Een plek waarin de grote oorlog om elke heuveltop werd gestreden en waarbij soms per nacht duizenden het leven lieten. Om de paar kilometer komen we een kerkhof tegen, meestal Brits, maar ook een Australisch, het enige overigens op het hele westelijk halfrond. De verhalen bij de kerkhoven en monumenten zijn ijzingwekkend. In één nacht werden door de toen nog nauwelijks bekende mac hinegeweren van de Duitsers honderden Australiers afgeschoten. Een Engelsman, zelf gewond, wist een nog zwaarder gewonde collega met zijn voeten onder oksels achterwaarts in de blubber uit het niemandsland te trekken en ontving later het Victoria Cross voor.
Met de wind in de rug halen we makkelijk de 22 km per uur.
Nien rijdt steeds beter en zegt na 60 km er nog wel 20 te hebben kunnen doen.
Dat gaat dus de goede kant uit.
Op een kleine camping onder Aubers komen we naast een oude
Moto Guzzi te staan , die blijkt te
horen bij Peerke Kuypers, een onvervalst plat Tilburgs pratende overjarige
hippie. Hij blijkt ongeveer zo oud te zijn als ik en was een regelmatig
bezoeker van Pochette, de oude studentenkroeg waar ik ook vaak kwam. Hij blijkt
een leven van drugs en drank achter de rug te hebben wat het goed is aan te
zien. In plat Tilburgs vertelt hij ons zijn levensverhaal: over hoe hij met een
stoma het ziekenhuis ontvluchtte maar zich de volgende dag toch maar weer kwam
melden, niet nadat hij eerst een ritje van 70 km op de motor had gemaakt, dit
tot stomme verbazing van de artsen. Hoe hij in een cafe een schaar vroeg om
zelf zijn stoma bij te knippen en hoe hij na 24 jaar voor het eerst z ijn zoon
terug zag die hem kwam vertellen dat hij opa was geworden enz. enz.
De camping heeft prachtige nieuwe doucheruimten die helaas
nog niet klaar zijn. Dus blijft er alleen een pishok over met een douche er in.
Maar wat wil je ook voor een tarief van
4,31 voor twee personen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten