lekker vakantie vieren op foute plekken in Porto ( de Portugalvakantie is begonnen!)

19 augustus: Dag 1: in en rond Porto

Porto, de stad van de Port! Langs de rivier liggen de langgerekte opslagplaatsen van Offley, Calem en Sandeman langs de oevers van de Douro. We besluiten om de auto te laten staan bij het hotel dat we midden in de nacht vanaf het vliegveld met behulp van mijn gps makkelijk gevonden hebben, en gaan te voet naar het centrum. Dat blijkt een goed besluit. We lopen al snel langs de hoge oevers en zien een meter of honderd beneden ons de bootjes met toeristen heen en weer varen. In het wat nevelige ochtendlicht zien we in de verte de omgevallen Eiffeltoren die de verbinding vormt tussen noord en zuid Porto; een prachtig gezicht, vooral door de oranje daken van de talloze kleine huisjes die voor ons tegen de steile Dourowand geplakt staan; een soort favela’s uit de negentiende eeuw. Sommige huisjes zijn ingestort, andere zien er goed onderhouden uit.  Daar waar in andere steden dergelijke grond met prachtig uitzicht al lang door projectontwikkelaars zou zijn ingepikt met allerlei nieuwe appartementen erop, ademt alles hier nog de sfeer die er bij de aanleg van die 60 meter hoge stalen brug eind negentiende eeuw ook gehangen moet hebben. Her en der is een soort akkerwinde, maar dan met knalpaarse in plaats van witte kelken, delen van de bouwvallen weer aan het overwoekeren. We bekijken de San Fransesco kathedraal met prachtige blauwbeschilderde azuleios; daarna dalen we door de steegjes van de wijk Ribeiro af naar de rivier om op een volkomen foute plek tonijnsalade te nuttigen met daarnaast een flinke bel rode port. We geven we de gitarist die ons verblijdt met zijn platgetreden evergreens grif een euro; het is hier overal overduidelijk vakantie! Precies de sfeer die je op zo’n eerste dag zoekt. We bezoeken het Palaco de Bolsa, de beurs van de handelsstad Oporto. Het blijkt een gebouw vol pracht en praal, helemaal horend bij de goed boerende wijnhandelaren uit de 19^e eeuw. Beginnend in een soort van Kurthauszaal met glazen dak, zijn helemaal weg van de zonder ook maar één spijkertje met hout ingelegd vloeren en de, van het Alhambra in Granada, nageaapte feestzaal. Misschien kitsch, maar dan wel perfecte kitsch, we zijn enthousiast over deze kunstig uitgevoerde slagroomtaart. En dan op naar, wat wordt genoemd, de mooiste boekenwinkel van de hele wereld. Die mare is ons via duizenden reisgidsen vooruitgesneld; we moeten aldaar aansluiten in een rij van zeker 100 meter lang. De hooggespannen verwachtingen worden niet teleurgesteld, al blijkt het overdadig aanwezige hout bij nader inzien te bestaan uit kunstig aangebracht pleisterwerk; precies dezelfde bedriegerij die ook al aan de orde was in de het beurspaleis, allemaal een beetje net zoals de Sint Pieter in Oudenbosch dus eigenlijk toch wel. Ook daar is de marmeren kerk bij nadere bestudering opgetrokken uit kunstig beschilderd hardboard.

Onze tocht naar de volgens de gps op 6 kilometer afstand gelegen camping ontaardt in een autorit van meer dan een uur over ik schat zo’n 60 kilometer. Verschillende malen blijken we via onverklaarbare cirkels en lussen enorm omgereden te hebben om uiteindelijk inderdaad 6 kilometer onder Porto aan de kust te belanden. Aldaar krijgen we een gortdroog bordje bakkeljauw (Nederlandse schrijfwijze van een Portugees gerecht) voorgeschoteld. Dat moeten we in het vervolg toch anders aanpakken, zowel het zoeken van een camping met de gps als het bezoeken van een eetgelegenheid; niet meer een soort van kantine achter een campingzwembad aandoen, dus. De vele glazen goedkope rode wijn en een vette ijsco toe maken veel goed.