We geven ons over aan ecologisch zeer incorrect vermaak

Toen we boekten voor de boottocht in de Milford Sound konden we een dubbelboeking doen voor een jetboot. Dat leek H. wel een leuk idee, al had ze geen idee wat een jetboot eigenlijk was. Dat weten we nu. Een speedboot voor 20 personen die niet meer nodig heeft dan een waterdiepte van 5 centimeter en een snelheid kan maken (met een gierende motor) van 95 kilometer per uur. Met die boot worden regelmatig in gierende vaart bochten van 360 graden genomen waarbij het hele gezelschap een sluier water over zich krijgt, kortom, gelet op brandstofverbruik, herrie en gevaar voor mens en dier is dit volkomen onverantwoord. Maar het was “thrilling” , ongelooflijk. In razende vaart hebben we over de Wakarau rivier geraced met op de achtergrond de van de Lord of the Rings figurerende “Remarkables”; de bergrug die er uitziet als de rug van een draak. In die rivier liggen talloze zandbanken waar de boot doorheen en overheen racet alsof ze er niet liggen. Her en der wordt met een noodvaart langs scherpe rotsen gevaren, onder rijen over het water hangend bomen gedenderd, betonnen staanders van bruggen op een haar na gemist en wederom vele spinnings uitgevoerd. Alles werkte mee, de lucht was staalblauw met een wolkenpatroon van een wasbord. Alles schitterde en kleurde, rotsen waar vuurrood en knalgeel in de meest merkwaardig vormen; ergens kwamen we langs een rotspartij die nog het meest deed denken aan een Afrikaans zandkasteel. De natuur kent vele gedaanten. En daar door heen racete ons gezelschap, allen eender gekleed in lange zwarte capes en bloedrode reddingvesten. Allemaal heel erg fout maar ik had het voor geen goud willen missen! Bovendien hoort zo’n ervaring bij Queenstown waarbij iedereen of van een brug springt of uit een vliegtuig valt of steile wanden beklimt of in donderende watervallen raft of kayakt. Nu kunnen wij er ook van meespreken. Voeg daarbij dat we gisteravond tot in de late uurtjes hebben staan swingen op een fantastische band en vanmorgen wakker werden in een camping op de mooiste alpinewei die je je kunt voorstellen, en dan weten we dat Queenstown bij ons niet meer kapot kan. 

We vertellen dan maar even niet dat we vannacht op die leuke alpinewei  bijna lagen te bevriezen in onze voor deze hoogte toch echt te dunne slaapzakken. Gelukkig heeft H. voor ons beiden thermohemden aangeschaft, maar helaas alleen voor zichzelf een thermo-broek. Zelden ben ik zo dicht tegen haar aangekropen als vannacht. Tot zover de intieme details.

Reizen in een land waarvan je weet dat je het slechts eenmaal zult bezoeken maakt gulzig. Welke Nederlander bezoekt in een maand heel Frankrijk of heel Duitsland. Niemand toch. Maar als je keer in de VS of NZ bent probeer je zo veel mogelijk te zien. Dus besloten we ook nog de 250 kilometer naar Dunedin helemaal aan de andere kant van het Zuidereiland te aanvaarden (en dus dinsdag dezelfde kilometers terug naar Queenstown waar het vliegtuig op ons wacht). Ten eerste omdat dat volgens iedereen een heel bijzondere stad is (daarover morgen meer) maar op de tweede plaats omdat we eigenlijk van de Pacific kant van NZ maar heel weinig gezien hebben, eigenlijk alleen in het begin het schiereiland Coromandel voor de kust van Auckland. We hebben op het Zuider Eiland alleen maar aan de westkust gezeten.

Naar Dunedin rijden we door een landschap dat mij heel sterk aan Israel doet denken; meren tussen heel droge bergen waarop nog  geen struik groeit, het lijkt inderdaad alsof ik  vanaf een gebied ten zuiden van Betlehem weer de Negev woestijn in kijk.

 Maar eenmaal aan de oostkust gekomen verandert het landschap helemaal. De heuvels worden rond in plaats van grillig en zijn gezellig groen. Weer overal bomen, Kent bijna of misschien Schotland. Het zijn nl. Schotten geweest die Dunedin (afgeleid van Edinburgh) hebben gesticht, een van de oudste steden van NZ met in ieder geval de oudste universiteit en het grootste stationsgebouw, allebei in Victoriaanse schuimstaartstijl gebouwd. Omdat we geen camping kunnen vinden in het donker boeken we voor het eerst deze reis een motel. Een zacht bed, een tv en een eigen douche en gratis internet. Wat een luxe!