Dag ... Santiago - Te middle of No-where veel km
Vandaag moest ik er toch echt aan geloven. Nadat ik mijn terugreis naar Nederland had geboekt en de helft van mijn bagage in het hostel had gestald, stapte ik weer op de fiets. Mijn telefoon was er vanochtend opeens mee opgehouden. Ik was dus onbereikbaar, had geen besef van tijd en had alleen maar een heel erg grove landkaart van heel Galicië. Ik besloot dus maar de gele pijlen van de Camino te volgen. Helaas viel dat niet mee. Ik kwam binnen no-time midden in een bos terecht, met bijna onbegaanbare paden. De eerste kilometers duurden uren en ik vroeg me aan de lopende band af, waarom ik niet gewoon genoegen had kunnen nemen met Santiago als einddoel. De conclusie: Ik ben en blijf een rupsje-nooit-genoeg...
Toen het langzaam donker begon te worden, stopte ik bij een albergue in een piepklein bergdorpje. Ik ging een hapje eten in het enige restautrantje en dook lekker vroeg mijn nestje in. Nu was ik nog in de middle of no-where, maar morgen zou ik the end of the world bereiken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten