Op mijn laatste bijdrage ben ik wel heel erg aan het mopperen. Dat zet aan tot overpeinzen.
Terwijl de zon moeite doet door het wolkendek boven de Middelandse Zee heen te breken (dat lukt al dagen niet echt) bedenk ik me ineens dat ik nu ongeveer 10 jaar met deze blog bezig ben. Ongeveer? Zeg maar precies! op 3 februari 2013 schreef ik, bij de start van onze grote intercontinentale reis, toen naar Nieuw Zeeland (dat ging toen nog zonder vliegschaamte) dit:
Vanavond de gebruikelijke ontreddering: kleren bij elkaar zoeken (juist niet de winter, maar de zomerkleren, talloze snoeren voor alle electronische apparatuur, niet vergeten de accu van het foto toestel op te laden, precieze vertrektijd van de trein naar Schiphol opzoeken, berichtje naar alle bekenden dat ze ons kunnen volgen (en dit bericht dus kunnen lezen), boeken, cd's (heel belangrijk, muziek kun je koppelen aan wijdse vergezichten, stemmingen en gebeurtenissen. Door ze bij terugkomst af te draaien ben je weer terug aan de andere kant van de planeet), etc. etc. etc.
O ja, ook nog even wat hempjes strijken. De Dubaiers en Kiwi's moeten natuurlijk wel een nette eerste indruk van ons krijgen. Strijken doet Hanneke, terwijl ik dit berichtje tik. Zoals het hoort.:-)
Ach, wat lijkt dat lang geleden. Om weemoedig van te worden. Maar laat ik dat weeë gevoel onmiddellijk verdrijven met wat keiharde statistieken met dank aan Google Analytics. In die 10 jaar werd mijn blog 67.129 keer gelezen. Er werden door mij 732 posts geplaatst, dat is dus per post gemiddeld 92 lezers per keer. Dat lijkt heel veel, maar bedenk dat van al die bezoekers 50 % niet uit Nederland afkomstig was. 12 % kwam uit de VS en 8 procent uit Rusland. De rest uit alle andere landen. Dat zijn dus internetgebruikers die toevallig of per ongeluk op mijn blog terecht kwamen vanwege een toevallige matchende zoekterm. Het aantal Nederlandse bezoekers was dus ongeveer de helft,. Ook daarvan waren er waarschijnlijk wederom 50 % toevallig of per ongeluk op mijn blog terecht gekomen. Blijft dus over: gemiddeld 23 "echte" lezers per post. De meest gelezen post dateert van 3 oktober 2014 en had niet eens betrekking op een reisverslag. Ik het begin schreef ik over bv. een bezoek aan een museum. Deze post heette: "In Zwolle trilt een jujube boven een prachtig museum" en gaat over Museum de Fundatie. Grote kans dus dat heel veel bezoekers die de naam van dit museum intikten op mijn blog terecht kwamen. De eerstvolgende veel gelezen post ging over een reis met mijn goede vriend Pierre Vlamings naar Marokko. Die reis scoorde sowieso in de statistieken significant hoger dan alle andere reizen. Niet vreemd omdat zich hier 2 'publieken' mengden, de vrienden- en kennissenkring van Pierre en die van mij. Waarbij bovendien meespeelde dat Pierre nog nooit in het buitenland op vakantie geweest was en dus ongetwijfeld veel extra belangstelling wist op te wekken. Het aantal 'echte' lezers zal dus eerder onder dan boven de 20 per keer liggen.
In al die jaren wist ik slechts 2 trouwe volgers te scoren, dat zegt ook wel iets, al kan dat ook te maken hebben met de ingewikkelde procedure om als 'volger' te boek te komen staan. Ik overweeg nu óf te stoppen, 10 jaar is mooi geweest, óf over te schakelen op een ander sociaal medium met (veel) meer volgers: Facebook, Polar Steps (uitstekend geschikt om te berichten over reizen die van A naar B gaan), of anderszins. Voor 'statische' reizen, zoals onze verblijven in Spanje is Polar Steps echter minder geschikt. Aan Facebook heb ik eigenlijk een bloedhekel, dus misschien moet ik er maar helemaal een punt achter zetten. Maar; moet ik zo nodig meer dan 20 lezers per keer hebben? Is 20 al niet heel mooi. Ja natuurlijk Maar op de een of andere manier is mijn 'sense of urgency' na 10 jaar een beetje op. Hoe nodig moet ik mijn 20 lezers elke keer vermoeien met onze niet zo opzienbarende belevenissen? Vooral die laatste vraag noopt tot bescheidenheid. Misschien moeten we eens wat minder beslag leggen op eenieders kostbare tijd. Er gebeuren zoveel andere veel interessantere dingen. Dus vooralsnog zeg ik Adieu! Het waren 10 mooie jaren, dat wel. We plakken er minimaal nog 10 aan vast, maar doen dat dan in gepaste stilte.